Het Parool portretteerde drie matches uit Amsterdam, waaronder Jesse (31, kindercoach) en Lamis (11): ‘Ik zie Jesse als mijn grote zus die niet meer thuis woont’.
Jesse: “Drie jaar geleden ging ik op zoek naar vrijwilligerswerk met kinderen. De directe verbinding en het wekelijkse contact met een kind bij Big Brothers Big Sisters spraken me aan. Ik werd gematcht aan Lamis, omdat we veel gemeenschappelijke interesses bleken te hebben.”
Lamis: “We houden allebei van dansen, bakken en schilderen. Ik kwam vroeger niet zoveel buiten, ik was op school of thuis. Tot ik Jesse leerde kennen, toen ging ik opeens iedere week iets samen met haar doen. Naar een museum of een theatervoorstelling bijvoorbeeld.” Jesse: “Lamis is heel lief, slim, creatief en nieuwsgierig. We hadden meteen een klik. Na het eerste jaar zijn we in contact gebleven. We zien elkaar nu een keer in de drie weken, maar we facetimen of bellen wel wekelijks en vertellen elkaar dan hoe het gaat.”
Lamis: “Sinds ik Jesse ken is mijn zelfvertrouwen gegroeid, ze motiveert me om dingen te doen die ik eerst niet zo goed durfde. Jesse heeft een soort magie. Ik zit nu op toneelles, daar heeft Jesse me in aangemoedigd. Ik kreeg ook een schildersezel, omdat ik graag schilderijen maak.”
Jesse: “Van Lamis’ groeiende zelfvertrouwen leer ik ook weer veel, ik bewonder haar daadkracht. Onze band is echt een wisselwerking.” Lamis: “Ik nodig Jesse altijd uit voor speciale momenten, ze was er ook bij op mijn TikTokfeestje toen ik negen jaar werd. Ik zie haar als mijn grote zus die niet meer thuis woont. Mama heeft een hernia, ze is ook heel blij dat Jesse in ons leven is en dat ik door haar veel meer dingen kan doen dan vroeger.”